«Η
εκπαίδευση των παιδιών είναι μια ασχολία στην οποία σημασία δεν έχει να
κερδίζουμε αλλά να χάνουμε χρόνο» υποστήριζε ο Ρουσσώ στον Αιμίλιο. Σίγουρα το
απόφθεγμα αυτό δεν το ακολουθούμε σήμερα. Οι ρυθμοί της εκπαίδευσης είναι ίδιοι με
εκείνους της κοινωνίας, πυρετώδεις. Στα παραδοσιακά σχολεία οι γνώσεις
εμφανίζονται σαν ένα κεφάλαιο που πρέπει να συσσωρευτεί. Απαιτείται ο μαθητής να
αποκτήσει τις περισσότερες γνώσεις στο μικρότερο δυνατό χρόνο. Επιπλέον υπάρχει
και ο βραχνάς του προγράμματος που πρέπει να καλυφθεί: ένας κατάλογος από
στόχους που πρέπει οπωσδήποτε να κατακτήσει σ` ένα συγκεκριμένο χρονικό
διάστημα. Αν το fast food εμφανίζεται ως μια εικόνα της σύγχρονης εποχής, τα
σχολεία φαίνονται σαν fast food της εκπαίδευσης: μέρη όπου δε γεύεσαι
τίποτα πραγματικά αλλά μόνο καταναλώνεις
γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη γεύση.
